İki sevimli mi sevimli bir o kadar da cadı kızım var
benim. Oysa hala kaldırım taşlarında sek sek oynayan küçük kız olarak görürken
kendimi birden iki kız annesi buluverdim.evet bu iki şirin kızı Rabbim bana
verdi emanet olarak koruyup kollamak ona güzel bir kul olarak yetiştirebilmem
için …
İlk çocuğuma hamileyken erkek yeğenlerini daha çok
seven bir teyze olarak oğlum olsun
istiyordum feminist yaklaşımlı bana yakışmayacak bir şekilde .Hamdolsun
dünyalar güzeli Asudem oldu.İkinci kızımın gelişi zaten tam bir mucize.Aklımda
fikrimde çocuk yokken ve hatta çalışıyor olmam nedeniyle bir daha çocuğa
zulmetmemek için çocuk yapmam diyen ben bir de baktım çift çizgi…İkinci çocuğa
gerek yok ama olacaksa da kız olsun derken öğrendim ki ikinci bebişimde
kızmış.Her ne kadar konu komşu, akraba civarda kim varsa “neyse hayırlısı
olsun, sağlıklı olsunda” deyip sanki kız deyince evlat değil de başka bir şey
doğuruyormuşum gibi konuşsada ben pek mesut oldum.
Efendim zira ikinci bebeninde aynı cinsiyette olması
bir kere çok ekonomik.Süslü püslü elbiselerimiz, envai çeşit bebeklerimiz
ikinciye miras kalacak .Aynı odada uyuyabilecekleri gibi;ertelediğim çocuk
odasını zevkle pembiş pembiş, çiçekli böcekli bir güzel süsleyebildim.
Ama benim için en önemli noktası kuzucuklarımın
birbirine daha çok destek olabileceği düşüncesiydi.Evlenirken, doğum yaparken
hep yalnız kalan ben yavrularımda benim gibi olmasın birbirine destek olsun
diye düşündüm.Benim bu arada 4 ablam vardır duyurulur ve buna rağmen her daim
yalnız kalmışımdır her nedense…Maddi olarak yalnız olsam da kendi özel
sebepleriyle yanımda olamayan ablalalarım en azından manevi olarak hep yanımda
olmuş, sırdaşım, akıl danışmanım olarak hep destekçim olmuşlardır şimdi
haklarını da yemeyeyim.Yani dedim ki kısaca bu dört ablanın biri olmasa çok
eksiklik olurdu hayatımda ama erkek kardeşler ve bir abim olmasa da çok şey
değişmeyecekti benim için .Hatta maalesef ailemdeki bu inanılmaz abartı
derecesindeki erkek evlat düşkünlüğüde olmayacaktı ve ben bu nedenle annemi
babamı daha çok sevebilecektim.Çocukluğumu hatırladıkça hep yüreğimi burkan bir
şeyler olmayacaktı ve hala anneme küs olamayacaktım bugün belkide.
Ben böyle düşündüm Rabbimden istedim O’ da verdi
Hamdolsun.İnşallah birbiriyle sırdaş , kardeş , dost olarak büyürlerde
kuzularım, çok çok iyi anlaşırlar.